Περίπου το 1230 γεννήθηκε στο Patchem του Sussex (Σάσσεξ) στην Νοτιοανατολική Αγγλία ο Τζων Πέκαμ (John Peckham ή Pecham) (1230 - 1292) ένας από τους σημαντικούς μεταρρυθμιστές της καθολικής εκκλησίας, θεολόγος, φιλόσοφος με τεράστιο έργο στην μελέτη περί οπτικής.
Περίπου το 1250 εντάσσεται στο τάγμα των Φραγκισκανών (Franciscans) στην Οξφόρδη.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού υπό τον μεγάλο φιλόσοφο και θεολόγο Bonaventure. Ανακηρύσσεται από τον Αντιβασιλέα της Γαλλίας, επίσημος Λέκτορας στη Θεολογία. Επί σειρά ετών θα διδάξει θεολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Θα έρθει σε επαφή με κορυφαίους δασκάλους της εποχής όπως τον σπουδαίο φιλόσοφο και εκπρόσωπο της σχολαστικής φιλοσοφίας, (Scholasticism) Θωμά τον Ακινάτη (Thomas Aquinas),
με τον οποίο το 1269 θα διαφωνήσουν για ‘την φύση της ψυχής’. Η διαφωνία τους θα επαναληφθεί το 1270.
Περίπου το 1270 επιστρέφει στην Αγγλία για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το 1275 εκλέγεται επαρχιακός υπουργός των Φραγκισκανών στην Αγγλία.
Περίπου το 1277 θα εγκαταλείψει την θέση του και θα μεταφερθεί στο Παπικό Παλάτι κατόπιν πρόσκλησης του Πάπα Νικόλαου του 3ου (Pope Nicholas III) (1210/20 – 1280), ως Λέκτορας της Θεολογίας.
Το 1279 στις 19 Φεβρουαρίου διορίζεται Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι (Archbishop of Canterbury ) από τον Πάπα Νικόλαο τον 3ου , ο οποίος απέρριψε την εκλογή του Robert Burnell, προτεινόμενου υποψήφιου του βασιλιά Εδουάρδου του 1ου της Αγγλίας (Edward I of England).
Ως Αρχιεπίσκοπος έκανε προσπάθειες για την βελτίωση της πειθαρχίας των κληρικών, την αναδιοργάνωση των κτημάτων και αντιτάχθηκε στις καταχρήσεις των εφημέριων. Ήρθε σε σύγκρουση, παρά την καλή τους σχέση με τον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο τον 1ο χαρακτηρίζοντας τους νόμους που επικρατούσαν στην Ουαλία ως ανήθικους. Επέκρινε τους κληρικούς της Ουαλίας για άσεμνη ζωή, υπερβολική σπατάλη και μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ. Χαρακτήρισε τους Ουαλούς στο σύνολό τους ως ανεύθυνους καθώς δεν προωθούσαν την γεωργία, σημαντικό κλάδο για την οικονομία της Αγγλίας.
Το 1286 ίδρυσε ένα κολέγιο στο Wingham στο Kent (Κεντ). Το κολέγιο λειτουργούσε με τους κανόνες της εκκλησίας.
Ήδη από την εποχή που βρισκόταν στο Παρίσι αλλά και κατά την διάρκεια της θητείας του ως Αρχιεπίσκοπος έγραψε μία σειρά από έργα σχετικά με την οπτική, την αστρονομία, την θεολογία, την φιλοσοφία καθώς και πολλούς θρησκευτικούς ύμνους.
Επηρεάστηκε από τις απόψεις των φίλων του Άγγλων σχολαστικών φιλοσόφων και θεολόγων Robert Grosseteste και Ρότζερ Μπέικον (Roger Bacon) μελετητή της οπτικής και υποστηριχτή της πειραματικής επιστήμης. Ο Ρότζερ Μπέικον γνωστός και ως Ρογήρος Βάκων, εκτός των πολλών άλλων εργασιών του μελέτησε τα κάτοπτρα, δημιούργησε μεγεθυντικό φακό και πρότεινε την χρήση του
για την βελτίωση της όρασης. Με τις μελέτες του βοήθησε σημαντικά το έργο του Πέκαμ σχετικά με την οπτική και την αστρονομία και κυρίως του έδωσε την ιδέα της πειραματικής επιστήμης. 
Ο Πέκαμ κατά την παραμονή του στο Βατικανό πιθανόν μεταξύ 1277 – 1279 συνέταξε το έργο Communis Perspectiva. Στο βιβλίο Ι ασχολείται με την διάδοση του φωτός, το χρώμα, την ανατομία και την φυσιολογία του ματιού, την πράξη της οπτικής αντίληψης, τις φυσικές απαιτήσεις για την όραση, την ψυχολογία της όρασης, και τα σφάλματα της άμεσης οπτικής.
Στο βιβλίο ΙΙ ασχολείται με τις ακτίνες του φωτός, τις αντανακλάσεις και τις εικόνες που δημιουργούνται από τις αντανακλάσεις.
Το βιβλίο ΙΙΙ ήταν αφιερωμένο στο φαινόμενο της διάθλασης, το ουράνιο τόξο και τον γαλαξία μας.
Στο έργο του περί οπτικής, οπτικό σύστημα, διάδοση των ακτινών του φωτός, εξηγεί πως η ηλιακή ακτινοβολία, όταν διέρχεται από μη κυκλική οπή δημιουργεί κυκλική εικόνα. Πειραματίστηκε στην διαμόρφωση εικόνας με σφαιρικό, κυλινδρικό, κωνικό, επίπεδο ή κοίλο κάτοπτρο και αναλύει την εμφάνιση του εστιακού σημείου. Περιγράφει και προτείνει τον σκοτεινό θάλαμο (camera obscura) για την παρατήρηση των ηλιακών εκλείψεων, όπως αρχικά είχε προτείνει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης (Aristotle) το 350 π.χ.
Γενικότερα μελέτησε και προσπάθησε να συμβιβάσει τις αρχές προηγούμενων και σύγχρονών του ερευνητών όπως του Αριστοτέλη (Aristotle) (384 – 322 πχ), του Ευκλείδη (325 – 265 πχ),του Αυγουστίνου Ιππώνος (Augustine of Hippo) (354 – 430), του σπουδαίου Άραβα περιπατητικού φιλόσοφου (Peripatetic Philosopher) Αλ-Κίντι (Al Kindi) (801 - 873) , του σπουδαίου Άραβα ερευνητή Ιμπν αλ Χαϊθάμ (Ibn Al-Haytham) (965 - 1039), του Άραβα γιατρού και Αριστοτελικού φιλόσοφου Ιμπν Ρουσντ ή Αβερρόης (Ibn Rushd or Averroes) (1126 - 1198), του σχολαστικού φιλόσοφου και θεολόγου Robert Grosseteste (1170 - 1253), και του σχολαστικού φιλοσόφου, αστρονόμου, γλωσσολόγου και αλχημιστή Ροτζερ Μπέικον (Roger Bacon)(1215 - 1294).
Οι μελέτες του Πέκαμ χρησιμοποιήθηκαν από πολλούς ερευνητές κατά την μεσαιωνική και αναγεννησιακή περίοδο όπως ο μαθηματικός, γιατρός και αστρολόγος Dominicus de Clavasio (περ. 1310 – περ. 1360), ο Γερμανός σχολαστικός φιλόσοφος, θεολόγος και μαθηματικός Χένρυ του Λιχτενστάιν (Henry of Langenstein) (περ. 1325 - 1397), ο Ιταλός φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρολόγος Μπλάσιους της Πάρμα (Blasius of Parma) (περ. 1365 - 1416), ο Ιταλός γλύπτης Λορέντζο Γκιμπέρτι (Lorenzo Ghiberti) (1378 - 1455), ο Ιταλός ζωγράφος, αρχιτέκτονας, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας Λεονάρντο ντα Βίντσι (Leonardo da Vinci) (1452 - 1519), ο Πολωνός αστρονόμος, μαθηματικός, φιλόσοφος και διπλωμάτης Albert Brudzewski (1445 - 1497), ο Ιταλός Ελληνικής καταγωγής, αστρονόμος, μαθηματικός και συγγραφέας Φραγκίσκος Μαυρόλυκος (Francesco Maurolico) (1494 – 1575), ο Ιταλός αστρολόγος, αλχημιστής, μαθηματικός, μετεωρολόγος και φυσικός φιλόσοφος Τζοβάνι Μπατίστα ντέλα Πόρτα (Giambattista della Porta) (1535 - 1615), ο πρωτοποριακός Ιταλός ανατόμος χειρούργος, πατέρας της εμβρυολογίας Girolamo Fabrici (1537 - 1619), ο Γερμανός αστρονόμος, αστρολόγος, μαθηματικός και φιλόσοφος Γιοχάνες Κέπλερ (Johannes Kepler) (1571 - 1630), ο Γερμανός αστρονόμος και μαθηματικός Willebrord Snellius (1580 - 1626), και ο Ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Μπατίστα Ριτσιόλι (Giovanni Battista Riccioli) (1598 - 1671).
Το έργο του Πέκαμ παραμένει ακόμα και σήμερα ο καλύτερος δείκτης για τις γνώσεις της εποχής του στο θέμα της οπτικής.
Πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου του 1292 στο Mortlake. Το σώμα του θάφτηκε στον Καθεδρικό Ναό του Καντέρμπουρι στο βόρειο κλίτος, αλλά η καρδιά του δόθηκε στους Φραγκισκανούς όπου την τοποθέτησαν κάτω από τον υψηλό βωμό της εκκλησίας τους στο Λονδίνο.
Ο τάφος του σώζεται.
Περίπου το 1250 εντάσσεται στο τάγμα των Φραγκισκανών (Franciscans) στην Οξφόρδη.
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού υπό τον μεγάλο φιλόσοφο και θεολόγο Bonaventure. Ανακηρύσσεται από τον Αντιβασιλέα της Γαλλίας, επίσημος Λέκτορας στη Θεολογία. Επί σειρά ετών θα διδάξει θεολογία στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Θα έρθει σε επαφή με κορυφαίους δασκάλους της εποχής όπως τον σπουδαίο φιλόσοφο και εκπρόσωπο της σχολαστικής φιλοσοφίας, (Scholasticism) Θωμά τον Ακινάτη (Thomas Aquinas),
με τον οποίο το 1269 θα διαφωνήσουν για ‘την φύση της ψυχής’. Η διαφωνία τους θα επαναληφθεί το 1270.Περίπου το 1270 επιστρέφει στην Αγγλία για να διδάξει στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Το 1275 εκλέγεται επαρχιακός υπουργός των Φραγκισκανών στην Αγγλία.
Περίπου το 1277 θα εγκαταλείψει την θέση του και θα μεταφερθεί στο Παπικό Παλάτι κατόπιν πρόσκλησης του Πάπα Νικόλαου του 3ου (Pope Nicholas III) (1210/20 – 1280), ως Λέκτορας της Θεολογίας.
Το 1279 στις 19 Φεβρουαρίου διορίζεται Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρι (Archbishop of Canterbury ) από τον Πάπα Νικόλαο τον 3ου , ο οποίος απέρριψε την εκλογή του Robert Burnell, προτεινόμενου υποψήφιου του βασιλιά Εδουάρδου του 1ου της Αγγλίας (Edward I of England).
Ως Αρχιεπίσκοπος έκανε προσπάθειες για την βελτίωση της πειθαρχίας των κληρικών, την αναδιοργάνωση των κτημάτων και αντιτάχθηκε στις καταχρήσεις των εφημέριων. Ήρθε σε σύγκρουση, παρά την καλή τους σχέση με τον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο τον 1ο χαρακτηρίζοντας τους νόμους που επικρατούσαν στην Ουαλία ως ανήθικους. Επέκρινε τους κληρικούς της Ουαλίας για άσεμνη ζωή, υπερβολική σπατάλη και μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ. Χαρακτήρισε τους Ουαλούς στο σύνολό τους ως ανεύθυνους καθώς δεν προωθούσαν την γεωργία, σημαντικό κλάδο για την οικονομία της Αγγλίας.
Το 1286 ίδρυσε ένα κολέγιο στο Wingham στο Kent (Κεντ). Το κολέγιο λειτουργούσε με τους κανόνες της εκκλησίας.
Ήδη από την εποχή που βρισκόταν στο Παρίσι αλλά και κατά την διάρκεια της θητείας του ως Αρχιεπίσκοπος έγραψε μία σειρά από έργα σχετικά με την οπτική, την αστρονομία, την θεολογία, την φιλοσοφία καθώς και πολλούς θρησκευτικούς ύμνους.
Επηρεάστηκε από τις απόψεις των φίλων του Άγγλων σχολαστικών φιλοσόφων και θεολόγων Robert Grosseteste και Ρότζερ Μπέικον (Roger Bacon) μελετητή της οπτικής και υποστηριχτή της πειραματικής επιστήμης. Ο Ρότζερ Μπέικον γνωστός και ως Ρογήρος Βάκων, εκτός των πολλών άλλων εργασιών του μελέτησε τα κάτοπτρα, δημιούργησε μεγεθυντικό φακό και πρότεινε την χρήση του
για την βελτίωση της όρασης. Με τις μελέτες του βοήθησε σημαντικά το έργο του Πέκαμ σχετικά με την οπτική και την αστρονομία και κυρίως του έδωσε την ιδέα της πειραματικής επιστήμης. Ο Πέκαμ κατά την παραμονή του στο Βατικανό πιθανόν μεταξύ 1277 – 1279 συνέταξε το έργο Communis Perspectiva. Στο βιβλίο Ι ασχολείται με την διάδοση του φωτός, το χρώμα, την ανατομία και την φυσιολογία του ματιού, την πράξη της οπτικής αντίληψης, τις φυσικές απαιτήσεις για την όραση, την ψυχολογία της όρασης, και τα σφάλματα της άμεσης οπτικής.
Στο βιβλίο ΙΙ ασχολείται με τις ακτίνες του φωτός, τις αντανακλάσεις και τις εικόνες που δημιουργούνται από τις αντανακλάσεις.
Το βιβλίο ΙΙΙ ήταν αφιερωμένο στο φαινόμενο της διάθλασης, το ουράνιο τόξο και τον γαλαξία μας.
Στο έργο του περί οπτικής, οπτικό σύστημα, διάδοση των ακτινών του φωτός, εξηγεί πως η ηλιακή ακτινοβολία, όταν διέρχεται από μη κυκλική οπή δημιουργεί κυκλική εικόνα. Πειραματίστηκε στην διαμόρφωση εικόνας με σφαιρικό, κυλινδρικό, κωνικό, επίπεδο ή κοίλο κάτοπτρο και αναλύει την εμφάνιση του εστιακού σημείου. Περιγράφει και προτείνει τον σκοτεινό θάλαμο (camera obscura) για την παρατήρηση των ηλιακών εκλείψεων, όπως αρχικά είχε προτείνει ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης (Aristotle) το 350 π.χ.
Γενικότερα μελέτησε και προσπάθησε να συμβιβάσει τις αρχές προηγούμενων και σύγχρονών του ερευνητών όπως του Αριστοτέλη (Aristotle) (384 – 322 πχ), του Ευκλείδη (325 – 265 πχ),του Αυγουστίνου Ιππώνος (Augustine of Hippo) (354 – 430), του σπουδαίου Άραβα περιπατητικού φιλόσοφου (Peripatetic Philosopher) Αλ-Κίντι (Al Kindi) (801 - 873) , του σπουδαίου Άραβα ερευνητή Ιμπν αλ Χαϊθάμ (Ibn Al-Haytham) (965 - 1039), του Άραβα γιατρού και Αριστοτελικού φιλόσοφου Ιμπν Ρουσντ ή Αβερρόης (Ibn Rushd or Averroes) (1126 - 1198), του σχολαστικού φιλόσοφου και θεολόγου Robert Grosseteste (1170 - 1253), και του σχολαστικού φιλοσόφου, αστρονόμου, γλωσσολόγου και αλχημιστή Ροτζερ Μπέικον (Roger Bacon)(1215 - 1294).
Οι μελέτες του Πέκαμ χρησιμοποιήθηκαν από πολλούς ερευνητές κατά την μεσαιωνική και αναγεννησιακή περίοδο όπως ο μαθηματικός, γιατρός και αστρολόγος Dominicus de Clavasio (περ. 1310 – περ. 1360), ο Γερμανός σχολαστικός φιλόσοφος, θεολόγος και μαθηματικός Χένρυ του Λιχτενστάιν (Henry of Langenstein) (περ. 1325 - 1397), ο Ιταλός φιλόσοφος, μαθηματικός και αστρολόγος Μπλάσιους της Πάρμα (Blasius of Parma) (περ. 1365 - 1416), ο Ιταλός γλύπτης Λορέντζο Γκιμπέρτι (Lorenzo Ghiberti) (1378 - 1455), ο Ιταλός ζωγράφος, αρχιτέκτονας, γλύπτης, μουσικός, εφευρέτης, μηχανικός, ανατόμος, γεωμέτρης και επιστήμονας Λεονάρντο ντα Βίντσι (Leonardo da Vinci) (1452 - 1519), ο Πολωνός αστρονόμος, μαθηματικός, φιλόσοφος και διπλωμάτης Albert Brudzewski (1445 - 1497), ο Ιταλός Ελληνικής καταγωγής, αστρονόμος, μαθηματικός και συγγραφέας Φραγκίσκος Μαυρόλυκος (Francesco Maurolico) (1494 – 1575), ο Ιταλός αστρολόγος, αλχημιστής, μαθηματικός, μετεωρολόγος και φυσικός φιλόσοφος Τζοβάνι Μπατίστα ντέλα Πόρτα (Giambattista della Porta) (1535 - 1615), ο πρωτοποριακός Ιταλός ανατόμος χειρούργος, πατέρας της εμβρυολογίας Girolamo Fabrici (1537 - 1619), ο Γερμανός αστρονόμος, αστρολόγος, μαθηματικός και φιλόσοφος Γιοχάνες Κέπλερ (Johannes Kepler) (1571 - 1630), ο Γερμανός αστρονόμος και μαθηματικός Willebrord Snellius (1580 - 1626), και ο Ιταλός αστρονόμος Τζιοβάνι Μπατίστα Ριτσιόλι (Giovanni Battista Riccioli) (1598 - 1671).
Το έργο του Πέκαμ παραμένει ακόμα και σήμερα ο καλύτερος δείκτης για τις γνώσεις της εποχής του στο θέμα της οπτικής.
Πέθανε στις 8 Δεκεμβρίου του 1292 στο Mortlake. Το σώμα του θάφτηκε στον Καθεδρικό Ναό του Καντέρμπουρι στο βόρειο κλίτος, αλλά η καρδιά του δόθηκε στους Φραγκισκανούς όπου την τοποθέτησαν κάτω από τον υψηλό βωμό της εκκλησίας τους στο Λονδίνο.
Ο τάφος του σώζεται.
Mimis Nena
