Φωτοδυναμισμός (Fotodinamismo)

Anton Giulio Bragaglia
Ο Anton Giulio Bragaglia, (February 11, 1890 – July 15, 1960) επηρεασμένος από τον Φουτουρισμό του 1909, δημοσιεύει το Μανιφέστο του Φωτοδυναμισμού το 1911. Μεταξύ άλλων γράφει :
Anton Giulio Bragaglia - Lo schiaffo - Το Χαστούκι - 1910Anton Giulio Bragaglia - Lo schiaffo - Το Χαστούκι -  1910 Anton Giulio Bragaglia - Uomo che suona il contrabbasso - Ο ανθρωπος παίζει κοντραμπάσοAnton Giulio Bragaglia - Uomo che suona il contrabbasso - Ο ανθρωπος παίζει κοντραμπάσο
«… Κατ’ αρχάς, ο Φωτοδυναμισμός δεν μπορεί να θεωρηθεί σαν μια επινόηση που μπορεί να βρει εφαρμογή στη φωτογραφία με τον τρόπο που βρήκε η χρονοφωτογραφία. Ο Φωτοδυναμισμός είναι μια δημιουργία που σκοπό έχει να επιτύχει αποτελέσματα τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά από τους αντικειμενικούς σκοπούς όλων των σύγχρονων μέσων παρουσίασης. Η μόνη σχέση που έχει με τη φωτογραφία, την κινηματογραφία και τη χρονοφωτογραφία είναι ότι έχει τις ρίζες του στη φωτογραφική επιστήμη της οποίας χρησιμοποιεί τις τεχνικές μεθόδους.
Φυσικά, δεν ενδιαφερόμαστε για τους σκοπούς και τα χαρακτηριστικά της κινηματογραφίας και της χρονοφωτογραφίας. Μας ενδιαφέρει μονάχα εκείνη η περιοχή της κίνησης που προκαλεί αίσθηση, η εντύπωση δηλαδή, ότι ακόμα κινείτε κάτι, εν γνώσει μας.
Αφήνουμε κατά μέρος τη μηχανική και παγωμένη καταγραφή της πραγματικότητας και κάνουμε κάθε τι δυνατό να την αποφύγουμε. Αυτή η καταγραφή για μας αποτελεί αρνητικό στοιχείο ενώ για την κινηματογραφία και τη χρονοφωτογραφία αποτελεί την ουσία. Αυτές οι δύο παραβλέπουν την ‘τροχιά’ η οποία έχει για μας την μεγαλύτερη αξία.
Η κινηματογραφία δεν ανιχνεύει το σχήμα της κίνησης, αλλά το υποδιαιρεί, χωρίς κανόνες, με μηχανική παρεμβολή, κομματιάζοντας το χωρίς να ενδιαφέρεται αισθητικά για το ρυθμό. Η κρύα μηχανική καταγραφή της εξάλλου, δεν φιλοδοξεί να ικανοποιήσει τέτοια ενδιαφέροντα. Η κινηματογραφία δεν αναλύει την κίνηση. φιλμ Την κομματιάζει σε ‘κάδρα’ του φιλμ, αντίθετα με τον φωτοδυναμισμό ο οποίος αναλύει την κίνηση με ακρίβεια, σ’ όλες της τις λεπτομέρειες. Επίσης δεν συνθέτει κίνηση. Απλώς όπως και η φωτογραφία, αρπάζει κομμάτια της πραγματικότητας του χρόνου ενός αυτός κυλάει ασταμάτητα. Έτσι, φωτογραφία – κινηματογραφία έχουν διαφορετική σημασία, χρησιμότητα και σκοπούς από το φωτοδυναμισμό.
Η χρονοφωτογραφία του Marey, που είναι επίσης μία μορφή κινηματογραφίας παρόλο που δεν χρησιμοποιεί ‘κάδρα’ για να διαχωρίσει την κίνηση, η οποία είναι ήδη κομματιασμένη σε ‘στιγμές’, πάλι κομματιάζει την κίνηση. Κάθε στιγμιαία εικόνα είναι βέβαια πιο αυτόνομη από τις εικόνες της κινηματογραφίας αλλά περισσότερEtienne Marey 1850ο απομακρυσμένη από τη δράση έτσι ώστε κι αυτό να μην είναι ανάλυση. Το σύστημα του Marey χρησιμοποιείται π.χ. στο μάθημα της γυμναστικής : η τροχιά του άλματος ενός αθλητή αποτελείται από εκατοντάδες εικόνες. Μερικές από αυτές καταγράφονται και είναι αρκετές ώστε να περιγράψουν και να διδάξουν στο μαθητή τις βασικές αρχές του άλματος. Όλα αυτά μπορεί να είναι καλά για την γυμναστική και για άλλες εφαρμογές αλλά δεν δίνουν κίνηση στην κίνηση, δίνουν μόνο την αίσθηση της κίνησης. Γι’ αυτό ακριβώς, οποιαδήποτε περαιτέρω συζήτηση θα ήταν ανώφελη, μόνο θα πρέπει να τονίσουμε αυτό το σημείο γιατί μερικοί ταυτίζουν το φωτοδυναμισμό με τη χρονοφωτογραφία όπως ακριβώς άλλοι επιμένουν να τη συγχέουν με την κινηματογραφία.
Étienne-Jules MareyÉtienne-Jules Marey George Demeny and tienne-Jules MareyGeorge Demeny and tienne Jules Marey
Το σύστημα του Marey σταματάει την κίνηση στα αρχικά της στάδια, αυτά που εξυπηρετούν καλύτερα τον σκοπό του.
Θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τη χρονοφωτογραφία με ένα ρολόι στου οποίου την επιφάνεια σημειώνονται μόνο τα τέταρτα της ώρας. Την κινηματογραφία, με ένα ρολόι όπου σημειώνονται και τα λεπτά. Ο φωτοδυναμισμός δείχνει ακόμα και τον χρόνο ανάμεσα στις στιγμές. Το χρόνο που υπάρχει ανάμεσα στα δευτερόλεπτα. Αυτό αποτελεί ένα απειροστό υπολογισμό κίνησης.
Ο καλλιτέχνης που ψάχνει να βρει φόρμες που χαρακτηρίζουν οποιαδήποτε μορφή πραγματικότητας, που τον ενδιαφέρει, μπορεί, χρησιμοποιώντας τον φωτοδυναμισμό, να θεμελιώσει μια μέθοδο που θα διευκολύνει τις έρευνές του και θα τον βοηθήσει να εκφράσει δυναμικά την πραγματικότητα…»
Ο Φωτοδυναμισμός αποτέλεσε για την φωτογραφία ότι ο εξπρεσιονισμός για την ζωγραφική. Κυριαρχεί η τάση του εντυπωσιασμού του θεατή από την φωτογραφική εικόνα.
Σαν κίνημα, δεν επεκτάθηκε πέραν του 1920, οι απόψεις του όμως βρίσκουν απήχηση μέχρι και σήμερα.
Anton Giulio & Arturo Bragaglia - Typist - (Dattilografa) 1911
Anton Giulio & Arturo Bragaglia - Typist - (Dattilografa) 1911
 Anton Giulio Bragaglia - 1911
Anton Giulio Bragaglia - 1911
ANTON GIULIO BRAGAGLIA AND ARTURO BRAGAGLIA
ANTON GIULIO BRAGAGLIA  AND ARTURO BRAGAGLIA
 Anton Giulio Bragaglia - Change of position - 1911
Anton Giulio Bragaglia - Change of position - 1911
Anton Giulio Bragaglia - Fotodinamismo
Anton Giulio Bragaglia - Fotodinamismo
 Anton Giulio Bragaglia
Anton Giulio Bragaglia
Anton Giulio Bragaglia - Polyophysiognomical - Portrait of Boccioni - 1913
Anton Giulio Bragaglia - Polyophysiognomical - Portrait of Boccioni - 1913
 Arturo Bragaglia - Photodynamic - Portrait of a Woman - 1924
Arturo Bragaglia - Photodynamic - Portrait of a Woman - 1924
FOTODINAMISMO - Anton Giulio Bragaglia
FOTODINAMISMO - Anton Giulio Bragaglia
FotodinamismoFotodinamismo


Mimis Nena

Στην ενότητα‘Η Έκφραση’ αναφερόμαστε σε σκέψεις και ιδέες που επηρέασαν το φωτογραφικό μέσο και την έκφραση της φωτογραφίας. Οι αναφορές δεν σηματοδοτούν οπωσδήποτε παραδείγματα προς αντιγραφή.
Δεν αντιγράφουμε παρά μόνο ως άσκηση.
Συμβουλευόμαστε την εμπειρία του χρόνου.

Φωτογραφία είναι το μάτι του φωτογράφου, η ενστικτώδης σύλληψη του χρόνου. Το ένστικτο μιας στιγμής, όπου η φωτογραφία εγκλωβίζει το αντικείμενο, για να μεταφέρει στον θεατή το υποκείμενο, μια νέα πραγματικότητα.
Ο φωτογράφος βυθίζεται στην νέα πραγματικότητα για να συναντήσει το φανταστικό (εικαστικό).
Φιλοσοφικές απόψεις και ατέλειωτες συζητήσεις. Απόψεις και εκφράσεις, μέσα από την πνευματική ενέργεια των δημιουργών, τις γνώσεις τους, που απέκτησαν από την συνεχή άσκηση και παιδεία, από την συσσωρευμένη, μέσα τους, ιστορική και κοινωνική συνείδηση.
Η τέχνη της φωτογραφίας υπακούει σε περιορισμούς, προσπαθεί, πειραματίζεται, κάνει λάθος, επιμένει, αξιοποιώντας το φως, αναλογικά ή ψηφιακά. Η Θεωρία δεν προηγείται της πρακτικής... η θεωρία δημιουργείται από την πρακτική.
Δημιουργικότητα στη φωτογραφία είναι η εκγύμναση και όξυνση του οπτικού μας αισθητηρίου, η διαρκής καλλιέργεια και ευαισθητοποίηση της ματιάς μας.
Η φωτογραφία δεν είναι κάτι το δεδομένο. Είναι συνεχής διαπραγμάτευση ανάμεσα στον φωτογράφο και το μέσο του, ανάμεσα στο εφικτό και το ανέφικτο.

Φωτογραφία είναι η γυμνή ψυχή με την ειλικρίνεια της αυθόρμητης σκέψης.

Ο φωτογράφος γίνεται καλλιτέχνης όταν απαλλάσσεται από τις έτοιμες ιδέες και επεξεργάζεται την δική του, δομημένη άποψη για τις εικόνες. Ζει έναν δυσνόητο, ως επί το πλείστον, παρόν, που πολλά χρόνια αργότερα, θα εμφανίζεται ως ένα διακοσμημένο όνειρο.
Απόψεις που σήμερα είναι γενικά αποδεκτές, κάποτε ήταν εκκεντρικές.
Η φωτογραφία εξελίσσεται σε έργο τέχνης όταν το θέμα της συνυπάρχει αρμονικά με την φόρμα, με ένα στυλ, με τα χρώματα με έναν εμφανή αισθησιασμό.

Η ουσία μίας εικόνας, δεν περικλείεται από μία υπερβατική ιδέα που χαρακτηρίζει την εικόνα, αλλά ενσαρκώνεται στη σειρά των εικονικών της εκδοχών.
Η Φωτογραφία ως σύνθετη τέχνη διεγείρει, όταν αποδεσμεύεται από το θέμα. Όταν η φωτογραφική ματιά υπερίπταται των χρόνο-τοπογραφικών περιορισμών του θέματος. Υπερίπταται πέρα από συγκεκριμένες - ακριβείς συντεταγμένες.