Τα γεγονότα, τυχαία ή σχεδιασμένα, στην πορεία της μετέπειτα φωτογραφίας συγκλίνουν καταπληκτικά με τον βλαστό ενός φυτού. Με την Γένεση έτσι όπως η φύση ορίζει. Με το σπόρο που δημιουργεί μία ρίζα και ένα βλαστό. Μία ρίζα που δεν την βλέπουμε διότι βρίσκεται μέσα στο χώμα και ένα βλαστό που δεν το βλέπουμε διότι είναι μικρός και ασήμαντος. Αλλά μεγαλώνει. Δημιουργεί κλαδιά, φυλλαράκια, παρακλάδια, φύλλα και εμείς δεν δίνουμε το πρέπον ενδιαφέρον. Μόνο κάποιοι λίγοι, γοητευμένοι από τη δύναμη της φύσης. Από την δύναμη της εξέλιξης. Και είναι αυτοί, τελικά, που θα βοηθήσουν το φυτό να αντιμετωπίσει τις αντίξοες συνθήκες και να πετάξει άνθη. Όμορφα που είναι τα άνθη του!. Και ξαφνικά εμφανίζει τον καρπό του. Ναι είναι ένα θαύμα. Ο καρπός του. Ο όμορφος νόστιμος καρπός του. Ο καρπός του Σκοτεινού θαλάμου είναι η Φωτογραφία.
Οι παρατηρήσεις των προηγούμενων μελετητών έως τον 17ο αιώνα δίνουν την ώθησή στους επόμενους να μελετήσουν και εξελίξουν το Σκοτεινό θάλαμο.
Τον έκαναν μικρό, εύχρηστο ακόμα και μέσο διασκέδασης και εκπαίδευσης για μικρούς και μεγάλους.
Από νεαρή ηλικία διακρίθηκε στα μαθηματικά και στην παρατήρηση των πλανητών.
Το 1589 εισήχθη στο Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν (University of Tübingen) σπουδάζοντας φιλοσοφία και θεολογία. Υπό τον τον Μίχαελ Μέστλιν (Michael Maestlin) (1550-1631) διδάχθηκε το Πτολεμαϊκό και Ηλιοκεντρικό Σύστημα. Αναγνωρίστηκε ως ιδιοφυΐα στα μαθηματικά και την αστρονομία.
23ων χρονών, το 1594, δέχθηκε την πρόταση και έγινε καθηγητής αστρονομίας και μαθηματικών στο Προτεσταντικό Σχολείο του Γκρατς της Αυστρίας.
Το 1596, συγκεντρώνοντας τις παρατηρήσεις του για την κίνηση των πλανητών, εκδίδει το βιβλίο Mysterium Cosmographicum, Το Μυστήριο της Κοσμογραφίας, ή Κοσμολογίας θα λέγαμε σήμερα ή Σύμπαντος. Περιγράφει με μαθηματικές αποδείξεις ότι οι πλανήτες κινούνται γύρω από τον ήλιο. Βοηθάει στην άμεση κατανόηση της, από το 1543, Ηλιοκεντρικής Θεωρίας του Νικόλαου Κοπέρνικου απωθώντας την πτολεμαϊκή θεωρεία.
Ο ξαφνικός θάνατος του Μπράχε την 24η Οκτωβρίου του 1601 θα φέρει τον Κέπλερ στην διαδοχή του ως αυτοκρατορικός μαθηματικός και θα παραμείνει για τα επόμενα 11 χρόνια.
Το 1604 δημοσίευσε τις παρατηρήσεις του περί οπτικής, στο βιβλίο Astronomiae Pars Optica (Το οπτικό μέρος της Αστρονομίας). Περιγράφει την Οπτική σχετικά με την ένταση του φωτός που είναι αντιστρόφως ανάλογη με την απόσταση. Τις αστρονομικές επιπτώσεις της οπτικής, όπως η παράλλαξη, και τα φαινομενικά μεγέθη των ουράνιων σωμάτων. Την ανάκλαση από επίπεδα και κυρτά κάτοπτρα και τις αρχές της Pinhole Camera ή Camera Obskura ή Σκοτεινός Θάλαμος. Όπως και τον 11ο αιώνα, ο Άραβας Αλχάζεν, τώρα και ο Κέπλερ μελετώντας τον Σκοτεινό Θάλαμο ή τον θάλαμο με τρύπα από καρφίτσα (Pinhole Camera) όπως τον αποκαλούσε επεκτάθηκε στη μελέτη της Οπτικής στο ανθρώπινο μάτι και αναγνώρισε ότι οι εικόνες στον αμφιβληστροειδή προβάλλονται ανεστραμμένες.
Στο ίδιο βιβλίο υποστήριξε ότι αν μια εστία μιας κωνικής τομής είχε τη δυνατότητα να κινηθεί κατά μήκος της γραμμής που ενώνει τις εστίες, η γεωμετρική μορφή θα μετασχηματισθεί ή θα εκφυλιστεί σε μία άλλη. Με αυτό τον τρόπο, μία έλλειψη γίνεται παραβολή όταν η μία εστία μετακινείται στο άπειρο, όταν οι δύο εστίες συγχωνεύονται σε μια, σχηματίζεται ένας κύκλος.
Οι μελέτες, οι παρατηρήσεις και τα έργα του Κέπλερ συνεχίστηκαν για πολλά χρόνια ακόμη έως τον θάνατό του την 15η Νοεμβρίου του 1630.
Ο Κέπλερ με τις αστρονομικές του μελέτες, τις μελέτες περί οπτικής και περί οφθαλμού, ώθησε ακόμα περισσότερο στην χρήση του Σκοτεινού Θαλάμου, διαδίδοντας ακόμα περισσότερο την ιδέα της χρήσης του άρα και της μετέπειτα εξέλιξής του.
Παρά του ότι δεν σπούδασε επίσημα σε κάποιο πανεπιστήμιο, εκτός από κάποια ενασχόληση με την χημεία στην Βενετία, διακρίθηκε ως Ιατρός και Χημικός.
Από το 1602 έως το 1617 υπηρετεί ως ιατρός στην Δρέσδη (Dresden), Σόντριο (Sondrio), Νυρεμβέργη (Nuremberg), Frauenfeld, Γενεύη (Geneva) και Χάγη (Hague - Dutch: Den Haag).
Το 1617 έως το 1619 υπηρέτησε ως γιατρός στον Άντον Γκύντερ Β’ (Anton Gunther Β‘) Κόμη (Count) του Όλντενμπουργκ (Oldenburg) και ως επόπτης φαρμάκων στη περιοχή του.
Το 1624 στο βιβλίο του περί φαρμάκων ισχυρίστηκε ότι κατά την ζύμωση, ανασυντάσσονται στοιχειώδη σωματίδια με αποτέλεσμα τον σχηματισμό νέων ουσιών. Γενικώς απέδειξε ότι οι χημικές αντιδράσεις δημιουργούν ουσίες από συνδυασμούς άλλων ουσιών.
Η τότε επιστημονική κοινότητα αγνόησε αυτή την παρατήρηση με τον ισχυρισμό ότι ‘Δεν είχε πρακτική εφαρμογή’.
Ήταν όμως μία εξέχουσα παρατήρηση, που χρησιμοποιήθηκε αργότερα στην εμφάνιση της φωτογραφίας. Η καθυστέρηση οφείλετε στο ότι ο νιτρικός άργυρος συνεχίζει να μαυρίζει κατά την έκθεσή του στο φως, έως 100% μαύρος. Η εξέλιξη του μαυρίσματος μπορεί να σταματήσει σε επιθυμητό χρόνο, αλλά αυτό αναγνωρίσθηκε, επίσημα, 225 χρόνια αργότερα.
Ο Κίρχερ θα ωθήσει ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον στον Σκοτεινό Θάλαμο.
Παρατήρησε και απέδωσε τα αίτια της Πανώλης, του μεγαλύτερου προβλήματος της Ευρώπης έως τον 17ο.
Το 1651 ίδρυσε το Μουσείο του Ρωμαϊκού Κολλεγίου (Museum Kircherianum).
Εφηύρε τον Τηλεβόα και το Μαγνητικό Ρολόι.
Μεταξύ και πολλών άλλων σημαντικών παρατηρήσεων και εφευρέσεων θεωρείτε ο πρώτος που σχεδιάζει και κατασκευάζει την ‘Μαγική Λατέρνα' ή Ελληνικά 'Μαγικό Προβολέα', Ιταλικά ‘Laterna Magica’, Αγγλικά ‘Magic Latern’, το 1645. Θα το παρουσιάσει στο βιβλίο του Ars Magna Lucis et Umbrae
Η ιδέα είναι προγενέστερη του Κίρχερ. Ανήκε στον Ολλανδό εφευρέτη Κορνέλιους Ντρέμπελ (Cornelis Drebbel) και την περιέγραψε ο φίλος του ποιητής, συνθέτης και διπλωμάτης Constantijn Huygens το 1622. Ο Κέρχερ όμως την προώθησε και πρακτικά στο ευρύ κοινό.
Για λίγους ήταν επιστημονικά εργαλεία, αλλά για τους περισσότερους αποτελούσαν είδη διασκέδασης. Εδώ θα ταιριάξει και σε σύντομο χρονικό διάστημα θα γίνει γνωστό το Μαγικό Δωμάτιο του Κίρχερ.
Το Σκοτεινό Δωμάτιο γίνετε πλέον Σκοτεινό Κουτί. Ένα χαρούμενο σκοτεινό κουτί που θα κερδίσει πολλούς φίλους λόγο των μαγικών εικόνων που παρουσιάζει στον σκοτεινό εσωτερικό του χώρο.
Ο Κίρχερ για τις γεωγραφικές του παρατηρήσεις θα χρησιμοποιήσει ένα κωνικό Σκοτεινό Θάλαμο τύπου Κέπλερ. Ο υπό κλίση καθρέφτης του Κέπλερ έκανε άνετη και ευχάριστη τη παρατήρηση για λόγους έρευνας στο, μικρό πλέον, Σκοτεινό Θάλαμο. Χρησιμοποιήθηκε και θα χρησιμοποιείτε στα Σκοτεινά Κουτιά έως τις πρώτες φωτογραφικές μηχανές 180 χρόνια μετά την χρήση του Κίρχερ.
Το 1654 η Μαγική Λατέρνα, σε σχέδιο του Κρίστιαν Χόυχενς (Christiaan Huygens), απογόνου του Constantijn Huygens, θα χρησιμοποιηθεί από το Βέλγο μαθηματικό Ιησουίτη André Tacquet για να περιγράψει, σε όλη την Ευρώπη, το ταξίδι του Ιταλού Ιησουίτη Martino Martini από την Κίνα στο Βέλγιο.
Ο Ζαν στο έργο του Oculus Artificialis Teledioptricus Sive Telescopium, το 1685, θα περιγράψει, με σκίτσα και διαγράμματα, το μικρότερο έως τώρα σκοτεινό κουτί με καθρέπτη. Μία ικανή φωτογραφική μηχανή 154 χρόνια πριν την μηχανική αποτύπωση του ειδώλου.
Έδωσε επίσης τα σχέδια ενός Σκοτεινού Θαλάμου με τηλεσκόπιο στηριγμένο σε θόλο, για την παρατήρηση του ουρανού. Κάτι σαν το σημερινό Αστεροσκοπείο.
Ο Ζαν γεννήθηκε στα μέσα του 17ου αιώνα. Η σκέψη του ωρίμασε περί τα τέλη του ίδιου αιώνα. Σαν επιστήμονας – συγγραφέας θα του ήταν μεγάλη χαρά να συγγράψει αυτά που είδε ή έμαθε μεγαλώνοντας. Να τα συγκεντρώσει. Και ξεκίνησε την περιπέτεια. Αλλά αυτά που ήξερε, μέσα του έπαιρναν όγκο. Το μυαλό του γινόταν το χώμα που θα γονιμοποιούνταν οι σπόροι των άλλων. Έτσι δεν γίνεται με όλους του συγγραφείς; Και το έκανε.
Τι έκανε;
Τη διαφορά… Συγκέντρωσε ότι είχε σε μία σκυτάλη, απλώνοντας το χέρι στον 18ο αιώνα.
Ο κόσμος έχει δεχθεί περίτρανα τις διάφορες εφαρμογές του Σκοτεινού θαλάμου, αλλά στην παρούσα φάση, ήταν ήδη μία επανάσταση της οπτικής.
Ο Σκοτεινός Θάλαμος ήταν ένα τέλειο εργαλείο για επιστήμονες, ζωγράφους, περιηγητές και μια διασκεδαστική απασχόληση για όλους τους υπόλοιπους.
Το όραμα της Φωτογραφίας δεν έχει εμφανιστεί ακόμα. Είναι πάρα πολύ νωρίς για να φανταστεί και να επιδιώξει ο άνθρωπος την μηχανική αποτύπωση του ειδώλου.
Σύντομα θα γίνει και αυτό… 130 χρόνια έμειναν…!!!
 Camera Obscura with Mirror on Top |  Kirchers Metamorphosis Machine |  Zahn Johannes (1641-1707) Oculus Artificialis Teledioptricus Sive Telescopium - Structura Oculi Materialis |
 Kircher's Compound Microscope Adapted with Coarse and Fine Adjustment and Substage Condenser |  Zahn, Johannes (1641-1707) Oculus Artificialis Teledioptricus |  Oculus Artificialis Teledioptricus Sive Telescopium |
 André Tacquet |  Christiaan Huygens |  Constantijn Huygens |
 Cornelis Drebbel |  Hans Lipperhey |  Michael Maestlin |
 Johannes Kepler 1610 |  Martino Martini |  Zacharias Janssen |
Mimis Nena
